Η παράσταση ήταν ένα σπονδυλωτό θέαμα με μουσική-τραγούδια-χορευτικά και θεατρικά κείμενα, θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν ένα λαϊκό μιούζικαλ. Ίσως ήταν η πρώτη φορά που επιχειρήθηκε στο νεώτερό μας θέατρο, αν εξαιρέσει κανείς το «Μεγάλο μας Τσίρκο» με την Τζένη Καρέζη και τον Κώστα Καζάκο στην Δικτατορία, να παρουσιαστεί η Νεώτερη ιστορία της Ελλάδας. Ανάμεσα σε δύο δικτατορίες –δικτατορία του Μεταξά το 1936 και την δικτατορία των συνταγματαρχών το 1967-.

Η ιδέα, το σενάριο και η μουσική ήταν του Λουκιανού ο οποίος για μοναδική φορά στην καριέρα του συμμετείχε επίσης, σε θεατρική παράσταση ως αφηγητής και τραγουδιστής. Τα κείμενα ήταν του σπουδαίου Βαγγέλη Γκούφα.  Στην παράσταση έπαιζε ένας μεγάλος θίασος αποτελούμενος από 25 ηθοποιούς και τρείς μουσικούς. Η παράσταση παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στο Θέατρο «Περοκέ» επιχειρήσεις Αλέξανδρου Παρίση-Μάρκου Τάγαρη, τον χειμώνα 1995-96 και στη συνέχεια την άνοιξη του ’96 σε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα.