Η ιστορική συναυλία του Λουκιανού. Το ελληνικό Γούντστοκ (Woodstock), όπως το έχουν πει πολλοί.
Το πάρτυ στη Βουλιαγμένη είναι ορόσημο στις συναυλίες ανοιχτού χώρου στον τόπο μας για δύο λόγους, πρώτον για τη μαζικότητά του -συγκεντρώθηκαν περίπου 100.000 άνθρωποι, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της αστυνομίας- και δεύτερον για την πρωτοτυπία του χώρου.
Για πρώτη φορά ένας φυσικός χώρος, εδώ μια πλαζ, χρησιμοποιήθηκε ως χώρος μουσικού θεάματος. Έως τότε, όλες οι καλοκαιρινές οι συναυλίες γίνονταν σε γήπεδα ή ανοιχτά τσιμεντένια θέατρα.
Το πρωτοποριακό, ανοιχτό και ευφάνταστο μυαλό του Λουκιανού συνέλαβε τη μοναδική ιδέα. Να δώσει συναυλία σε μια παραλία με τη σκηνή μέσα στη θάλασσα.
Η σκηνή ήταν μια φορτηγίδα, από αυτές που χρησιμοποιούνται από τον Ο.Λ.Π. για να μεταφέρουν προϊόντα για φόρτωμα στα καράβια. Κερκίδες, φυσικά, δεν θα υπήρχαν. Ο κόσμος θα καθόταν ελεύθερος στην άμμο της ακτής. Θα μπορούσε να κινείται, να κολυμπά, να χορεύει, να ξαπλώνει. Η αίσθηση της ελευθερίας, της καλοκαιρινής ξενοιασιάς, της συμμετοχής.
Ο θεατής δεν ήταν απλός θεατής, ήταν καλεσμένος σε πάρτυ, στο πάρτυ του Λουκιανού.
Από τότε άνοιξε ο ορίζοντας και για άλλους δημιουργούς να τολμήσουν ρηξικέλευθες ιδέες. Οι φυσικοί χώροι άρχισαν να μπαίνουν στη ζωή του θεάματος: River Party, συναυλίες στη Μαλακάσα κ.λπ.
Την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν γραφεία παραγωγής. Το “Πάρτυ στη Βουλιαγμένη” οργανώθηκε μόνο από τον Λουκιανό, την Άννα και μερικούς στενούς συνεργάτες: τον Γιάννη Βάμβουρα, τον Σταύρο Γαλάνη, τον ηθοποιό Γιώργο Ζωγράφο.
Ο Λουκιανός και κανείς μας, δεν περίμενε τότε αυτή τη συμμετοχή. Όταν είδε αυτό το τεράστιο πλήθος, τρόμαξε. Φοβήθηκε την ευθύνη και την περίπτωση ατυχήματος. Ιδιωτική ασφάλεια (security) κ.λπ., δεν υπήρχε. Όμως ο κόσμος σεβάστηκε απόλυτα την πρόσκληση του Λουκιανού, δεν σημειώθηκε ούτε ένα παράπονο και ευτυχώς ούτε ένα ατύχημα.
Όλοι, οικογένειες με παιδιά, ερωτευμένα ζευγαράκια, φίλοι, παρέες ή άνθρωποι που πήγαν μόνοι τους, πέρασαν υπέροχα. Πολλοί έμειναν στην πλαζ ως το πρωί και έφυγαν με τα πρωινά λεωφορεία. Κάποιοι γνωρίστηκαν εκείνο το βράδυ, ερωτεύτηκαν και στη συνέχεια παντρεύτηκαν. Όσοι βρέθηκαν στην πλαζ της Βουλιαγμένης τη Δευτέρα 25 Ιουλίου 1983 με πανσέληνο, στο πάρτυ του Λουκιανού, έχουν να το λένε στα παιδιά και στα εγγόνια τους: “Ήμουν κι εγώ εκεί”.
Το 2018, ένα χρόνο μετά τον θάνατο του Λουκιανού, ο Δήμος Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης και το ΤΑΥΠΕΔ στο οποίο ανήκει η πλαζ, έδωσαν το όνομα του Λουκιανού στην πλαζ της Βουλιαγμένης.

Ο Λουκιανός επί σκηνής στο “Πάρτυ στη Βουλιαγμένη”