Ο θάνατος του πατέρα
Το 1971, πέθανε ο πατέρας του Λουκιανού, Δημήτρης ή Τάκης Κηλαηδόνης.
Είχε γεννηθεί στις αρχές του 20ού αιώνα στη Λαμία, καταγόταν από καλή αστική οικογένεια της πόλης. Ο πατέρας του, δηλαδή ο παππούς του Λουκιανού, ο Κωνσταντίνος Κηλαηδόνης ήταν γιατρός, είχε γυναίκα την Βασιλική Κηλαηδόνη. Ο Δημήτρης Κηλαηδόνης είχε άλλα τρία αδέλφια, τον Πάνο Κηλαηδόνη γιατρό καρδιολόγο, τον Λύσανδρο Κηλαηδόνη Διευθυντή του Υποθηκοφυλακείου Αθηνών και την Κατίνα.
Η οικογένεια, αρχές του περασμένου αιώνα, είχε μετακομίσει στην Αθήνα για να σπουδάσουν τα παιδιά. Ο Τάκης φοίτησε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο στη σχολή Τοπογράφων Μηχανικών.
Από πολύ νέος οργανώθηκε στο ΚΚΕ. Στην κατοχή συμμετείχε στο ΕΑΜ Οργάνωση Αθήνας. Μετά την κατοχή, όπως πολλοί κομμουνιστές που πήραν μέρος στην Αντίσταση κατά των Γερμανών, διώχτηκε, φυλακίστηκε και εξορίστηκε για τις ιδέες του. Έκανε εξορία στην Ικαρία και στη Μακρόνησο. Στη Μακρόνησο ήταν στην ίδια σκηνή με τον Μίκη Θεοδωράκη.
Δεν υπέγραψε ποτέ δήλωση μετάνοιας για τις ιδέες του. Βγήκε από τη Μακρόνησο το 1952. Τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του τα έζησε με κλονισμένη υγεία, εξαιτίας των βασανιστηρίων στη Μακρόνησο.
Ο Λουκιανός τού έχει αφιερώσει το τραγούδι “Ο φασισμός” σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου.
Ο πατέρας του Λουκιανού, Δημήτρης Κηλαηδόνης Τα κορίτσια
Λέει ο ίδιος: «Από πολύ νωρίς ένιωσα τη δύναμη που έχει το παιχνίδι των αγοριών με τα κορίτσια. Είναι ένα παιχνίδι παίζεται ξανά και ξανά, που δεν τελειώνει ποτέ. Γιατί τα κορίτσια είναι πάντα όμορφα, φρέσκα και δροσερά. Έκανα μια μεγάλη διαδρομή στο γυναικείο φύλο, δοκιμάζοντας τα όπλα μου και εξελίσσοντας την τεχνική μου. Αν θέλω λοιπόν να κάνω έναν απολογισμό, έχω να πω πως κάποια κορίτσια τα αγάπησα πάρα πολύ (αυτά ήταν λίγα), κάποια τα φέρνω πότε-πότε στο μυαλό μου, κάποια δεν τα θυμάμαι καν.»
