Με τον δίσκο αυτό, ο Λουκιανός παίρνει την μεγάλη απόφαση. Να γίνει απόλυτα προσωπικός δημιουργός. Δηλαδή να γράφει πιά μόνος του και τους στίχους και τη μουσική των τραγουδιών του, αλλά και να τα τραγουδά ο ίδιος. Δεν ήταν εύκολη απόφαση. Οι εταιρείες της εποχής, πίεζαν τους συνθέτες να γράφουν και να δίνουν τραγούδια στους τραγουδιστές φίρμες: Νταλάρα, Μητσιά, Μοσχολιού, Γαλάνη κ.λπ. Τραγουδοποιός και ερμηνευτής συγχρόνως των τραγουδιών του, μέχρι τότε, ήταν μόνο ο Σαββόπουλος.
Ο Λουκιανός, πατώντας στην μεγάλη καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία των “Μικροαστικών” που είχαν προηγηθεί, επιβάλει τους όρους του στην εταιρεία του την Lyra: «Θα γράψω και θα τραγουδήσω μόνος μου τα τραγούδια μου, γιατί κανείς δεν ξέρει καλύτερα από εμένα αυτά που θέλω να πω και τον τρόπο που θέλω να τα πω.»
Έτσι γεννιέται ο “Φτωχός και μόνος κάου-μπόυ” της ελληνικής μουσικής. Ένας τίτλος που τον ακολούθησε σε όλη του τη ζωή. Ο δίσκος γνώρισε τεράστια επιτυχία, ο κόσμος στον δρόμο του φώναζε: «Γειά σου Λούκυ κάου-μπόυ». Τα παιδιά τον λάτρευαν, γιατί τους χάρισε τον ήρωά τους. Οι μεγάλοι τον ζήλευαν για την ελευθερία που είχε και την οποία υπερασπίστηκε σε όλη του την ζωή.

Το εξώφυλλο του δίσκου «Είμαι ένας φτωχός και μόνος κάου-μπόυ» (1978)