Αφού άφησε και την Αρχιτεκτονική, ο Λουκιανός έμεινε άνεργος. Με πείσμα και επιμονή έγραφε τραγούδια και γύρναγε από εταιρεία σε εταιρεία.

Λέει ο ίδιος: «Δεν ήταν και πολλές οι εταιρείες, έτσι πήγα στην Odeon και στην Columbia. Εγώ ήθελα να κάνω μεγάλο δίσκο. Θα είχα καμιά δεκαριά τραγούδια. Μου λέει λοιπόν ο Μάτσας: “Μεγάλο δίσκο δε θα κάνεις, απλά, αν θέλεις, δυο απ’ αυτά τα τραγούδια να τα δώσεις σ’ έναν καινούριο τραγουδιστή που προωθούμε τώρα”. Είχε κάνει ο Γιώργος (Νταλάρας) δυο-τρία δισκάκια με τον Μητσάκη, “Στην εποχή του Πάγκαλου” κ.λπ. οπότε με την προτροπή του Μάτσα πήγα να τον ακούσω στα “Χρυσά Κλειδιά”, στο κέντρο που τραγουδούσε τότε στην Πλάκα με τον Μητσάκη. Είδα ένα παλικαράκι, λεπτό, αδύνατο, δώσαμε ένα ραντεβού στην πλατεία Κολωνακίου και γνωριστήκαμε. Κι έτσι είπε το “Παίρνω την ανηφοριά” και το “Σ’ αγαπώ”. Το Γιώργο τον ξέρω σαράντα χρόνια, πριν ακόμα πάει φαντάρος. Όποτε με χρειάστηκε και όποτε τον χρειάστηκα είμαστε δίπλα, έχουμε εξαιρετικά καλές σχέσεις.»