1962

Το Ναυτικό

Όταν ο Λουκιανός τελείωσε το σχολείο, οι δικοί του τον πίεζαν να δώσει στην Αρχιτεκτονική, γιατί είχε έναν θείο σπουδαίο αρχιτέκτονα, τον Θουκυδίδη Βαλεντή, που ήταν καθηγητής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και θα τον βοηθούσε.
Όπως λέει ο ίδιος: «Έδωσα δυο χρονιές στην Αρχιτεκτονική της Θεσσαλονίκης αλλά δε μπήκα, οπότε είπα στους δικούς μου “Βλέπετε που σας τα ‘λεγα; Θα πάω να μπαρκάρω!”. Έβγαλα λοιπόν μόνος μου ένα ναυτικό φυλλάδιο και μπαρκάρισα ως τζόβενο στο κρουαζιερόπλοιο “Αθήναι” του Τυπάλδου.
Το πήρα από τον Πειραιά και μετά από δυο-τρεις μέρες φτάσαμε στη Γένοβα. Ήταν παραμονές των γιορτών του ’62, με δεκαπέντε υπό το μηδέν, βράδυ. Μας είπαν: “Βγείτε έξω, μαζεύουμε συρματόσχοινα”. Είδα τον Χριστό φαντάρο, που λένε. Διότι εγώ είχα πάει με μπλου τζην και φανελάκι, όπως έβλεπα στις ταινίες, κι εκεί είχε ψοφόκρυο. Ήμουν χωρίς γάντια, χωρίς τίποτα. Εν πάση περιπτώσει, αποφάσισα να μείνω για λίγο και βλέπουμε. Το πλοίο έπαιρνε κεντροευρωπαίους χοντρούς με υπέροχα κορίτσια και τους έκανε κρουαζιέρα στη Μεσόγειο: Μαγιόρκα, Μινόρκα, Κορσική, παράλια της Αφρικής και τα συναφή. Στα κρουαζιερόπλοια όμως αλλού κινούνται οι επιβάτες και αλλού το πλήρωμα, δεν συναντιούνται σχεδόν ποτέ. Και επειδή πάντα ήμουνα πολυμήχανος σε κάτι τέτοια, ανακάλυψα ότι υπήρχε ένας διάδρομος για να βγαίνω τα βράδια στο σαλόνι. Όταν τελείωνε η δουλειά, στις πέντε-έξι το απόγευμα, έβαζα καλά ρούχα κι έβγαινα στο σαλόνι των επιβατών. Έπαιζα πιάνο, έπινα ουίσκι κ.λπ. Μέχρι που κάποια στιγμή με εντόπισε ο ύπαρχος του πλοίου, είχα πάρει πια την απόφαση ότι δεν θα έμενα. Μου είπε: “Συγνώμη που σας ρωτάω, αλλά εσείς είστε επιβάτης ή πλήρωμα;” Του απάντησα: “Ήμουνα πλήρωμα, απ’ αυτή τη στιγμή και πέρα είμαι επιβάτης”. Διότι είχες το δικαίωμα να υποβάλεις παραίτηση μέσα στο πλοίο και το πλοίο να σε δεχτεί ως επιβάτη μέχρι το πρώτο λιμάνι. Ευτυχώς το επόμενο λιμάνι ήταν ο Πειραιάς, όπου κατέβηκα. Η ναυτική μου θητεία κράτησε συνολικά ένα-ενάμισι μήνα. Έχω ακόμα το ναυτικό φυλλάδιο. Η ειδικότητά μου ήταν “οδηγός ανελκυστήρος”».

Το Ναυτικό Το ναυτικό φυλλάδιο

Μου είπε: “Συγνώμη που σας ρωτάω, αλλά εσείς είστε επιβάτης ή πλήρωμα;”

Του απάντησα: “Ήμουνα πλήρωμα, απ’αυτή τη στιγμή και πέρα είμαι επιβάτης”