Το 1992 κυκλοφορεί το LP με τίτλο “Αχ! Πατρίδα μου γλυκειά”. Ο Λουκιανός λέει για τον δίσκο: «Αυτός ο δίσκος είναι Κυψελιώτικος».
Το “Αχ! Πατρίδα μου γλυκειά” είναι μια ανθολόγηση και μια καταγραφή μουσικού υλικού της πατρίδας μας, το οποίο σε μεγάλο βαθμό ανήκει σε αυτό που λέμε προφορική παράδοση η οποία με την πάροδο του χρόνου κινδυνεύει να χαθεί οριστικά.
Έχει τραγούδια Παιδικά, Σχολικά, Προσκοπικά, Κατασκηνωτικά, του Κατηχητικού, Εμβατήρια, Αθηναϊκά, αποσπάσματα από οπερέττες, Επτανησιακά, Καντάδες, τραγούδια του Δρόμου και της Γειτονιάς, Ελαφρά τραγούδια, της κατοχής, Λαϊκά παραδοσιακά, Νησιώτικα και γενικά τραγούδια που ακούστηκαν και τραγουδήθηκαν τον τελευταίο αιώνα στην πατρίδα μας.
Ο Λουκιανός λέει για τον δίσκο:
«Τα τραγούδια αυτά τ’ άκουγα πολύ σαν πιτσιρικάς, υπήρχαν πάντα μέσα μου. Γεννήθηκα το 1943, σε μια απ’ τις πιο ζωντανές γειτονιές της Αθήνας, στην Κυψέλη, κι όλα αυτά ήταν τα ακούσματά μου όσο ήμουν μικρός. Έτσι μέσα απ’ αυτό το δίσκο καταθέτω κάτι από ’κείνα τα αθώα μάτια του Λουκιανού στις αρχές της δεκαετίας του ’50.
Για να μαζέψω όλο αυτό το υλικό έψαξα αρκετά, γιατί δεν ήταν τόσο εύκολο να βρω ολοκληρωμένα τραγούδια της κάθε κατηγορίας. Μίλησα με καθηγητή της ωδικής, με κορίτσια που ήταν αρχηγοί σε κατασκηνώσεις, με προσκόπους, με χριστιανικές οργανώσεις…, έχω τόσο υλικό συγκεντρωμένο ώστε να φτιάξω δύο και τρεις δίσκους, όμως θα σταματήσω εδώ. Ο προηγούμενος δίσκος μου το “Fifties και ξερό ψωμί” και το “Αχ! Πατρίδα μου γλυκειά” ήταν μια έμμονη ιδέα μου που τώρα έγινε πραγματικότητα.
(…) Ο δίσκος αυτός είναι τόσο προσωπικός, όσο θα ’ταν ένας δίσκος με δικά μου τραγούδια. Υπάρχει μια αόρατη διαδρομή, ένα αόρατο νήμα, που ενώνει το πρώτο με το τελευταίο τραγούδι. Δηλαδή, στην ουσία, είναι ένα τραγούδι γραμμένο με 50 τραγούδια που αντικαθιστούν τις νότες.»
Ο δίσκος γνώρισε τεράστια επιτυχία και οδήγησε τον Λουκιανό στην ιδέα να κάνει το “Αχ! Πατρίδα μου γλυκειά” θέαμα.

Ο δίσκος “Αχ! Πατρίδα μου γλυκειά”